چرا ست داخل ماه خطرناک است؟

از زمان موفقیت مأموریت آپولو ۱۱ در فرستادن نخستین انسان به سطح ماه تا پایان مأموریت آپولو ۱۷، تو مجموع ۱۲ فضانورد اعزامی به مأموریت های آپولو توانستند مدت ۱۰ روز را روی سطح ماه سپری کنند که از این مدت عزب ۸۰ ساعت را خارج از اتاقک سطح نشین خویشتن گذراندند. درون این اقامت کوتاه، آن ها توانستند تنها گوشه ای از مخاطراتی را تجربه کنند که زندگی انسان را روی خاک این قمر تهدید می نرم.

با صدور فرمان جدید دولت ترامپ بخاطر بازگشت دوباره ی بشر بوسیله ماه تا سال ۲۰۲۴ و نیز اعلام برنامه ی بدیع ی گره برای عمل اولین مأموریت سرنشین دار این کشور درون سطح ماه طی دهه ی آینده، این تخیل شکل گرفته است که احتمالا باید موضوع اقامت تمام پر حرارت بشر تو سطح کره ی ماه را کمی قطعی تر بگیریم. تحقق چنین چشم اندازی مستم تلاش بیشتر دانشمندان برای بررسی ابعاد این طور چالشی است. تو اینجا سعی می کنیم بخشی از بزرگ ترین چالش های پیش رو را تو این طور سفری برایتان نقل کنیم.محیط سمی ماه

داخل کنار خطرات واضحی که در فرایند پرتاب راکت، تجربه ی ناخوشایند گرانش صفر و فرود خطرناک پیاده شدن سطح یک جرم فضایی وجود دارد، باید بدانید که خود محیط ماه همچنین به شدت مرگبار است. وقتی فضانوردان مأموریت آپولو پیاده روی خویشتن را روی سطح ماه آغاز کردند، گرد و غبار موجود در محیط به لباس های مخصوص آن ها چسبید و با نفوذ به داخل کلاه آن ها موجب بروز واکنش آلرژیک در چشم و گلوی فضانوردان شد. این غبار حتی به درزگیر مجری های مخصوص میزان برداری از خاک و عقل ماه نیز نفوذ کرد و مانع از مهروموم کامل این حمل ها طی سفر بازگشت به زمین شد؛ واکنش این غبار تا آنجا پیش رفته حیات که حتی در فضای داخلی سطح نشین نیز بویی مانند باروت حس می شد.

گردوغبار سطح ماه بیشتر از ذرات سیلیس تشکیل شده است. این ذرات به نرمی پودر ولی در گوهر حال مانند شیشه، بُرنده هستند. همین موضوع باعث زهردار وجود داشتن محیط ماه می شود. جریان آنقدر اکید است که یکی از فضانوردان مأموریت آپولو ۱۷ با نام هریسون اشمیت پس از بازگشت به زمین تا مدتی با مالیات تب ناشی از غبار ماه» درگیر بود. این داخل حالی است که اشمیت عزب ۲۲ ساعت را روی سطح ماه گذرانده بود. فضانوردان دیگری که درون آینده صبر است مدت بیشتری را پیاده شدن سطح کره ی ماه سپری کنند، مسلما درمعرض ریسک بالاتری از تنفس این مواد مرگبار خواهند بود.

نتایج تجسس ای که به تری منتشر شده، نشان می دهد تماس تمام خیس با چنین موادی ممکن است منجر بوسیله عوارض اکید لطافت نظیر بروز برونشیت یا سرطان همچنین بشود.

سطح ناهموار

موضوع مهم دیگر، سطح پر چروک و گره ماه است؛ تصور می شود توپولوژی فعلی ماه تا اینکه ممکن است زیاد خطرناک زیرفون از بدترین سطوح خشن و ناهموار سطح زمین باشد. حکیم ریچارد شورینگ، پزشک تصعید در ناسا می گوید:بیشتر مردم تصور می کنند سطح ماه مانند یک بیابان است؛ درحالی که آنجا بیشتر به یک اقیانوس شباهت دارد. سطح ماه متشابه یک دریا، موّاج است.

بود این طور پستی و فراز هایی بر سطح ماه ممکن است برضد آنچه که اینجا روی زمین می بینیم، بسیار خل زننده باشد. یکی از مأموریت های پیت کنراد و آلان بین طی آپولو ۱۲ این بود که هوشیار دهانه ی ۲۰۰ متری سارویور (Surveyor Crater) شوند. ولی وقتی این دو فضانورد بوسیله لبه ی دهانه رسیدند و به ظهر مسیری برای پایین رفتن از آن بودند، گزارش کردند که لغزان ورودی این دهانه بیش از اندازه است؛ درحالی که اطلس های توپوگرافیک مدال می دادند که یک سطر ورودی با لغزان ۲۱ درجه وجود داشته که به علت قرارگرفتن در سایه، از چشم فضانوردان پنهان الباقی است.

این بدان معنی است که حتی یک پیاده روی ساده روی سطح ماه می تواند خطرناک تیز از آن چیزی باشد که تو نگاه اول به نظر می رسد. سطح ماه بسیار موّاج است. یک وارسی ی تازه علامت می دهد که این قمر از لحاظ تکتونیکی فعال است و گاهی زله هایی به بزرگی ۵.۵ ریشتر را تجربه می کند. این شناسایی بدی بخاطر آینده ی پایگاه های آسیب پذیری خواهد بود که صبر است درون ماه احداث شوند.

خوابیدن درون ماه

جماع کردن اندوه ممکن است در سطح ماه یک دردسر بزرگ باشد. کارکرد شایسته کردن بیولوژیکی ما آدم ها مناسبت مستقیمی با ساعات روشنایی دارد. درحالی که اطراف های شب هنگام روزی ما روی زمین ۲۴ شایسته کردن هستند، این زمان داخل سطح ماه به ۲۸ روز افزایش می یابد.

چنین شرایطی می تواند موجب اختلال در عملکرد حرکت دورانی های شب هنگام بهره بدن فضانوردان شود. سربزرگی چنین مخاطراتی بلندی است. بی خوابی حتی روی زمین نیز به شدت روی فهمیدن ما اثرات منفی دارد؛ چه بسا تجربه ی چنین وضعیتی در سطح ماه بتواند کاملا خطرناک باشد. آلبرت هولند، روان شناس از ناسا می گوید:خواب مهم ترین روانی بخاطر محافظت از خدمه است. بدون خواب، فضانوردان ممکن است نتوانند به احسان با وضعیت اضطراری که زندگی آن ها را تهدید می کند، مواجه شوند.

زمانی که ناسا داخل سال ۲۰۱۱ کاوشگرکیوریاسیتی را به لفظ مریخ فرستاد، در آن یک ادوات بخاطر اندازه گیری میزان تشعشعات در محیط جاسازی کرد. نتایج حاصل از این حد گیری ها نشان داد که فضانوردان درون فضای بیرون از اتمسفر و میدان مغناطیسی زمین درمعرض اخذ مقادیر بسیار بالایی از تشعشعاتی هستند که گاهی شدتشان نسبت به زمین تا ۲۰۰ طبقه بیشتر است. این موضوع احتمالا یکی از بزرگ ترین چالش های پیش روی بشر خواهد بود.

حتی داخل جایگاه فضایی بین المللی (ISS) نیز که تااندازه ای درون حریم میدان حفاظت الکترومغناطیسی زمین صبر گرفته، سطح تشعشعات بیش پشته است. این تشعشعات به قدری زیاد است که وقتی فضانوردان در رله چشمان خود را می بندند، می توانند عبور تشعشعات کیهانی را از داخل اعصاب بینایی به شکل فلش های تلالو ببینند. کریس هدفیلد، فضانورد کانادایی که حکمرانی ایستگاه را درون سال ۲۰۱۳ به عهده داشت، می گوید:این (تجربه) یادآور آن است که این ذرات پرانرژی نه تنها از در اعصاب سررشته بلکه از در کل بدن شما عبور می کنند. این نکته ی تکان دهنده به شما یادآوری می درنگ که شما دیگر مادون لوای پوشش محافظ زمین در امنیت نیستید.

این اشعه های کیهانی قدرت آن را دارند که دو لفافه ی DNA را نسبت به هم دارای بار الکتریکی کنند. چنین روندی می تواند جهت شکافته شدن این رشته ها و درنهایت بروز سرطان شوند. علاوه براین، یک دوز بالا از تشعشعات در درازمدت می تواند روی قابلیت های شناختی ما تأثیر بگذارد و عوارضی همچون ویرانی عقل، مشکلات حافظه، اضطراب، ملالت و ضعف در تصمیم گیری را به پشت داشته باشد.

حجر های کوچک، انفجارهای بزرگ

تشعشعات تنها عامل تهدیدکننده ای نیست که در فضا با آن مواجه ایم. در ۲۰ ژانویه، وقتی اخترشناسان در نیم کره ی شمالی محو تماشای یک ماه گرفتگی بودند، دیدند که یک بارقه ی ناگهانی نور روی سطح قرمز رنگ ماه معین شد. این نور، مربوط بوسیله انفجار یک شهاب سنگ کوچک وجود که بوسیله ماه اصابت کرد.

گرچه سطح ناهموار ماه خود یادآور کلکسیونی از برخوردهای کوچک و بزرگی است که بوسیله گذشته ی این سیاره تعلق دارد؛ اما مشاهده ی چنین نورهایی تو این حوالی به ما می گویند که روان چنین برخوردهایی هنوز بی قراری دنباله دارند. ماه فاقد هرگونه اتمسفری است و این خویشتن باعث می شود چنین برخوردهایی م شدیدتر و سریع تر رخ دهند؛ موضوعی که خود یک کار بزرگ جدی بخاطر آینده ی فضانوردان درست روی ماه محسوب خواهد شد. دکتر شورینگ می گوید:لباس های فضایی فعلی می توانند جلوی نفوذ قطعاتی تا ابعاد ۹ میلی متر را بگیرند؛ این درحالی است که ابعاد و سرعت یک خرده سیارک می تواند بسیار ارشد تر از این طور اعداد و ارقامی باشد.زندگی زیر سطح ماه

پیش از عروج به ماه، دانشمندان باید مشکلات زیادی را حل وفصل کنند. با اینکه یک ستگاه قمری شاید هرگز نتواند مانند اتمسفر زمین از ما حفاظت کند، اما هنوز بی قراری رویه هایی وجود دارند که باکمک آن ها می استعداد عمر ایمن تازگی را در ماه تجربه کرد.

دوریت دونوویل، مدیر مؤسسه ی استیناف های کاربردی سازی مصونیت فضا می گوید که هرگونه ستگاه قمری در آینده نیاز به فیلتر و روانی های هوای قدرتمندی خواهد داشت که جلوگیری کننده از ورود ذرات سیلیس بوسیله ریه ی فضانوردان شود. او می افزاید که چنین ستگاه هایی نیاز بوسیله ایرلاک (Airlock)هایی قدرتمند دارند که بتوانند مانع از نفوذ ذرات غبار به درون هوا زندگی سکنه شوند.

همچنین، ستگاه باید مجهز به چراغ هایی باشد تا به دستیار آن بتوان به صعب کمبود خواب ساکنان فائق آمد. قبلا بی آرامی از چنین چراغ هایی در جایگاه فضایی بین المللی استفاده شده است. با خاموش شدن این چراغ ها در کابین های مخصوص ساکنان، می نبوغ شرایط فرارسیدن شب را در فضا زندگی متشابه سازی کرد.

مقاله های مرتبط:قدم به گام تا احداث یک پایگاه دائمی در ماهپایگاه دائمی در ماه چگونه ساخته می شودغبار ماه برای سلول های انسان به شدت سمی است

امکان پذیر است برای تصمیم گیری درمورد نحوه ی تاسیس ستگاه های قمری کمی زود باشد؛ چراکه درحال حاضر بسیاری از مصالح مورداستفاده داخل ساخت وسازهای فضایی دربرابر فایده تشعشعات مستحکم نیستند. کارشناسان می گویند اگر حاجت باشد برای مدتی طولانی تیز روی ماه ساکن شویم، باید بوسیله خیال استفاده از لایه ای بی حالت از آب به عنوان محافظ ستگاه باشیم. هیدروژن موجود تو آب می تواند بوسیله خوبی نقش یک لایه ی محافظ را ایفا کند. اما راهکار دیگری نیز وجود دارد که قانون دان تر به دید می رسد و آن ساخت اقامتگاه های زیرزمینی است. دالان های گدازه ای که درنتیجه ی فعالیت های آتشفشانی گذشته ی ماه ساختن شده اند، می توانند نگرش مناسبی برای اقامت فضانوردان باشند.

با این حال، شاید پذیرش چنین مخاطراتی برای کسی که می خواهد یکروز در ماه اقامت گزیند، چندان هم غیرمعقول نباشد. آن راه که هدفیلد می گوید:هرچیزی تو عمر با کار بزرگ هایی همراه است. هراندازه که کارهای دوست داشتنی تر و غیرمعمول تری انجام دهید؛ به طبع آن، خطر بیشتری را هم به جان خواهید خرید.بیشتر بخوانید:سوسک های حمام جان ابکی تر از همیشه شده اندثروتمندان جهان از دانش و فناوری با رویای فرود امدن به جاودانگی استعمال می کنندفناوری طبع سه بعد اینده بوسیله یاری فضانوردان می آیدآیا خطر ابتلا بوسیله عطارد درون فضانوردان بیشتر است؟تصمیم قطعی انبازی های ثروتمند برای احداث کارخانجات فضایی